هر وقت سخن از بیماری و یا مشکلی به میان می‌آید اولین و معروف‌ترین جمله‌ای که به زبان میآوریم این است:«پیشگیری قبل از درمان».

همه ما به محض ظهور نشانه‌هایی از یک بیماری خیلی سریع به پزشک مراجعه می‌نماییم و یا اگر در کار و تحصیل دچار سردرگمی شویم از مشاور و یا کسانی مدد می‌طلبیم که در آن زمینه خبره هستند. حتی خودمان که پیروزی و یا شکست را در رسیدن به برخی هدف‌ها تجربه کرده‌ایم در جمع دوستان با اعتماد به نفس کامل دیگران را راهنمایی می‌کنیم.

تمام این مقدمه و توضیح و تفسیر برای این بود که خیلی دوستانه و صادقانه از خود بپرسیم: من مسائل شخصی‌ام را به خوبی حل و فصل می‌نمایم؛ مسائل و مشکلات جامعه را چه کسی برطرف نماید؟

به محض این که حرف از ازدواج می‌شود اولین چیزی که از آن شکایت می‌کنند مسائل مالی است و مشکلات اقتصادی. عده‌ای هم نسبت به طرف مقابل بی‌اعتمادی خود را ابراز می‌دارند. همه به این موضوع واقفیم که ازدواج فرد را به آرامش می‌رساند و نیازهای روحی انسان را برطرف می‌کند.

یکی از نیازهای زیستی و غریزی انسان، نیاز جنسی است.

خیلی واضح و روشن است که برطرف نشدن هر نیازی پیامدی ناخوشایند خواهد داشت و نیاز جنسی نیز مانند اسب سرکشی است که اگر کنترل نشود فرد و جامعه را به انحطاط می‌کشاند. وجود انحراف و فساد اجتماعی از طرف افراد فاسد از آغاز آفرینش انسان بوده و هست؛ مهم این است که بتوانیم آن را کنترل کرده و به حداقل برسانیم.

از نظر علمای اخلاق، انحرافات اخلاقی در انسان ناشی از وجود سه قوه است: ۱) قوّه شهویه، ۲) قوّه غضبیه، ۳) قوّه وهمیه. زمانی فساد و فحشا در جامعه زیاد خواهد شد که در توجه به این سه قوّه افراط و تفریط شود.

۱. قوه شهویه در جهت بقای نسل و لذت گام برمیدارد و نقطه ی مقابل آن افراط در لذت خواهی و غرق شدن در فحشاست. بهترین راه کنترل این نیرو «ازدواج» است.

۲. قوه غضبیه انسان را به ظلم و تجاوز وامیدارد و اگر کنترل گردد وسیله مناسبی برای دفاع و مبارزه در برابر بیگانه است.

۳. قوه وهمیه تکبر و خودخواهی را در انسان زنده میکند ولی اگر تعدیل شود مشکلی فرد را تهدید نخواهد کرد.

پیامبر (ص) میفرمایند: ای گروه جوانان! هر یک از شما که میتواند ازدواج کند، اقدام نماید؛ زیرا ازدواج موجب میگردد تا چشم و دامن انسان از گناه باز داشته شود و عفّت انسان حفظ گردد.
چه بسا کسانی که از قبول مسئولیت و تعهد فراری هستند؛ به سمت فحشا و خودفروشی رفته و ازدواج را اسارت و محدودیت می‌دانند.

مردی که ازدواج می‌کند از انحراف دور شده و موجب حفظ عفت و پاکدامنی دختران جامعه می‌گردد و خانواده‌ها را از آلودگی‌های اخلاقی نجات می‌دهد.

روایت است که اگر داماد یا شوهر خواهر امام سجاد (ع) به خانه‌ی او می‌آمد، امام احترام فراوان به وی می‌کرد و پتو برایش می‌گسترد و می‌فرمود:« خوش آمدی ای آنکه هزینه‌ی ما را کم کردی، ناموس ما را حفظ نمودی و عورت ما را پوشاندی.» در نظر امام کسی که ازدواج کرده است شهامت و شجاعت قبول مسئولیت را داشته و موجب پاکی خود، خانواده و جامعه‌اش شده است.منبع