3خرداد: درگذشت شاعر اهل­بيت محمدرضا آقاسي (1384)

بشنو از ني چون حکايت مي کند

شيعه را در خون روايت مي کند

ني حديث آفرينش باز گفت

باز گفت, اما به شرح راز گفت

محمدرضا آقاسي، فارغ از همه افراط و تفريط هايي که در معرفي او مي شد، شاعر بود؛ به معناي واقعي اش؛ شاعري از مردم که در ميان مردم مي زيست. شعرش کنگره پسند نبود و براي همين برخي ها هرگز نفهميدند هنر آقاسي فقط در شعر سرودن نيست، که در مردمي بودن و با مردم بودن است. او هم شعر خوب داشت هم متوسط، ولي همه در خدمت اهداف عالي اش بود. شعر براي او ابزار بود نه هدف. او از ولايت مي گفت و غربت شيعه. از «چارده گيسوي درهم­ريخته» و از «چارده نوح به دريا متصل» و «چارده سر، چارده سردار دين» و به همين دليل، شعر او زبانزد جوانان بود و خيلي از شاعرانِ سر در گم و پريشان در وادي عاشقانه سرايي را به صراط مستقيم شعر آييني هدايت کرد.

دست حق تا خشت آدم را نهاد

بر دهانش نام خاتم را نهاد

نام احمد نام جمله انبياست

چون که صد آمد, نود هم پيش ماست

hawzah.net