امام علي بن موسي الرضا عليه السلام در روز جمعه يازدهم ذي القعده سال 153 هجري و بقولي در سال 148 هجري قمري در مدينه منوّره به دنيا آمد.

مادرش نجمه خاتون مي گويد: هنگامي که به فرزندم علي حامله بودم، هرگز سنگيني بارداري را احساس نکردم و همواره در وقت خواب، از درونم صداي تسبيح و تهليل و تمجيد خدا مي شنيدم، پس گاهي وحشت مي کردم و بر مي خاستم ولي پس از بيدار شدن چيزي را نمي شنيدم. و وقتي فرزندم متولد شد، دستش را بر زمين گذاشت و سر به آسمان بلند کرد و ديدم لبهايش حرکت مي کنند گويي چيزي مي گويد، پس پدرش موسي بن جعفر عليه السلام بر من وارد شد و فرمود: اين کرامت پروردگار بر تو مبارک باد اي نجمه! سپس علي را در پارچه سفيد پيچيده به او سپردم. حضرت در گوش راستش اذان و در گوش چپش اقامه گفت و سپس او را به من رد کرد و فرمود: او را بگير که او بقية اللّه در زمين است.

امام رضا(ع) در بيان و شرح حال بهترين بندگان خداوند 5 خصلت را از ايشان نام مي برد و مي فرمايد: الّذين اذا احسنوا استبشروا و اذا اساؤوا استغفروا و اذا اعطوا شکروا و اذا ابتلوا صبروا و اذا غضبوا عفوا؛(1) بهترين بندگان کساني هستند که هنگام انجام کار نيک خرسند، و هنگام ارتکاب عمل زشت از خداوند طلب بخشش کنند، و آنگاه که چيزي به آنان داده شود سپاسگزار بوده و زماني که به مصيبتي دچار شوند صبر کنند، و در هنگام خشم عفو نمايند.

اين کلام نوراني بر گرفته از آيات کلام اللّه مجيد است که براي بيداري بندگان خدا توسط حضرت بيان شده اميد است چراغ هدايت همه ما قرار گيرد