زماني که نوزاد به دنيا مي آيد ، از موقع تولدش تا 2 سالگي شرايط ويژه اي براي تربيت و رشد  و تکامل او مهيا است .
در اين دوره پدر و مادر به عنوان اولين مربيان کودک ، بايد به اين نکات مهم توجه ويژه اي داشته باشند . در دين مبين اسلام ، آداب و مستحباتي براي اين دوره از زندگي کودک وجود دارد ، که ائمه معصومين (عليهم السلام) به عنوان پيشوايان دين آن نکات را در زندگي خود رعايت مي کردند و به پيروانشان نيز سفارش مي کردند .
اکنون به چند نمونه از آن ها در ذيل اشاره مي شود :

- تقويت حس ديني
درست است که نوزاد معاني کلمات و جملات را نمي فهمد و خصوصيات مناظر را تشخيص نمي دهد ليکن اصوات و آهنگها را مي شنود و اعصاب و مغزش از آنها متأثر مي گردد. و هم چنين ،مناظر و اشکال را مي بيند و اعصابش از آنها متأثر مي شود .بدين جهت نمي توان گفت که ديدني ها و شنيدني ها هيچ گونه تأثير در نوزادندارد و نسبت به آنها بي تفاوت محض است . جمله ها اگر چه براي نوزاد معنا ندارد اما در روح حساس و اعصاب ظريف او نقش مي بندد.

کودک تدريجاً با آن جمله ها مأنوس و آشنا مي گردد و همين آشنايي ممکن است در آيند? او مأثر باشد. با هر لفظي بيشتر آشنا باشيم معناي آن را بهتر درک مي کنيم قيافه افراد آشنا را بيشتر دوست داريم تا قيافه افراد ناشناس،نوزادي که در يک محيط ديني پرورش يافته و صدها مرتبه آهنگ دلرباي تلاوت قرآن و لفظ زيباي خدا را شنيده و با چشمش منظره هاي نماز خواندن پدر و مادر را ديده است ،با نوزادي که در محيط فساد و بي ديني پرورش يافته و گوشش از نغمه هاي فساد و چشمش با ديدن مناظر فحشا خو گرفته يکسان نيست .
پدران  و مادران مسئول و آگاه ، براي تربيت فرزندان خويش،از هيچ فرصتي حتي مأنوس ساختن آنها با صلوات و مناظر نيک غفلت نمي ورزند . پيامبر اسلام (صلي الله عليه و آله و سلّم)نيز از اين نکته حساس تربيتي غفلت نکرده و به پيروانش دستور مي دهد که به محض اينکه بچه به دنيا آمد در گوش راستش اذان بگوييد و در گوش چپش اقامه ،آري پيامبر اسلام مي دانست که نوزاد معاني دقيق اذان و اقامه و آيات قرآن را درک نمي کند ،اما از تأثير عميقي که همين الفاظ در اعصاب ظريف کودک مي گذارند نيز غفلت نداشت . پيامبر (صلي الله عليه و آله و سلّم)بدين نکته توجه داشت که اين جمله ها در روح و روان کودک نقش مي بندد و او را مأنوس مي سازد و مأنوسيت با الفاظ بي اثر نخواهد بود.  

ابراهيم اميني ،آيين تربيت ، صفحه 108-107.