تشویق و تنبیه
08 اردیبهشت 1391 توسط جانقلیان
روش تشويق و تنبيه راهي مناسب در بر انگيختن انسان به سوي خير و صلاح و باز داشتن آدمي از شر و فساد است و چنان چه اين روش به درستي و بر اساس آداب آن به کار گرفته شود نقش موثر و مفيد در تربيت انسان دارد .
خداي متعال به صورت هاي مختلف بندگانش را تشويق و تنبيه مي کند . راه هدايت و تربيت را بر آنان مي گشايد ، چنان که شأن همه پيام آوران الهي بشارت و انذار است ؛ آنان که هدايت مي پذيرند ، تشويق مي شوند و آنان که به هدايت پشت مي کنند تنبيه مي شوند .
وَ مَا نُرسِلَ المُرسَلِينَ اِلّا مُبَشِّرينَ وَ مُنذِرينَ فَمَن آمَنَ وَ اَصلَحَ فَلا خَوفٌ عَليهِم وَ لِا هُم يُحزِنُونَ وَ الَّذينَ کَذَّبوا بآياتِنا يَمَسُّهُمُ العَذَابَ بِما کَانُوا يَفسُقُونَ .
امير المومنين علي- عليه السلام- در باره نقش پاداش و کيفر الهي در تربيت آدمي مي فرمايند : (إَنَّ اَللهَ سُبحانَهُ وَضَعَ التَّوَابَ عَلَي طاعَتِهِ ، وَ العقابَ عَلَي مَعصِيَتِهِ ذيادَةً لِعِبادِهِ عَن نِقمَتِهِ وَ حِياشَةً لَهُم إِلَي جَنَتِه )). ((خداي سبحان پاداش را بر طاعت و کيفر را بر مصيبت خود قرار داده است تا بندگانش را از عذاب خويش باز دارد و به سوي بهشت روانه سازد )).
اولياي خدا براي تربيت انسان ها تشويق و تنبيه را به خوبي به کار مي گرفتند و همچون پزشکي حاذق و دلسوز از اين روش در جهت اصلاح و تربيت آنان سود مي بردند .
بنابراين تشويق و تنبيه روشي بسيار مهم و اساسي در تربيت است که در عمل نيازمند شناخت محبت ، ظرافت و دقتي طبيبانه است .